اگر ترک‌ خوردگی به قدری بزرگ باشد که بخش هسته دندان که پالپ نام دارد را درگیر کرده باشد، تنها لمینت یا روکش کفایت نمی‌کند. پالپ دندان‌ حاوی عصب ها و رگهای خونی است و در صورتی که شکستگی به آن برسد باکتری‌ها وارد آن شده و عفونتی ایجاد می‌کند. اگر دندان درد دارید، رنگ دندانتان تغییرکرده یا دندانتان به غذاهای سرد یا داغ حساسیت نشان می‌دهد ممکن است پالپ عفونت کرده باشد. در چنین شرایطی بافت‌های داخل پالپ می‌میرند و اگر تخلیه نشوند عفونت گسترش پیدا می‌کند و مجبور می‌شوید دندانتان را بکشید. در عصب ‌کشی پالپ آسیب دیده تخلیه و پاک سازی می‌شود و دندان با مواد مخصوصی پر می‌شود. به این ترتیب دندان نجات پیدا می‌کند. در بیشتر موارد پس از عصب‌ کشی باید دندان روکش شود تا از گسترش شکستگی یا ایجاد شکستگی جدید محافظت شود. لمینیت دندان سطح جلوی دندان را کامل می‌پوشاند بنابراین همه عیوب دندان را پنهان می‌کند. برای لمینت کردن بسته به ضخامت پوسته، باید ۰.۳ تا ۱.۲ میلی‌متر از مینای دندان برداشته شود. سپس قالب گیری انجام شده و لمینت ساخته می‌شود. در جلسه بعدی لمینت به دندانتان چسبانده می‌شود. برای چسباندن لمینت از چسب مخصوصی استفاده می‌شود که با تاباندن نور سخت می‌شود.